قدرتمندان، از قدرت خدا غافلند ، و از قهر آن بی خبر ، و از شدید العقابیش بی اطلاع ؛ و الا اگر میدانستند و یا باور مینمودند سریع الحسابی او را ، هرگز به این قدرتهای کذایی خودشان، دل نمی بستند ، ظلم شان مضاعف نمی کردند ، اخم و گره به پیشانی و ابروان نمی انداختند ، باد به غبغب جای نمی دانند ، مسند نشینی آنها را هار و درنده نمی کرد و دو روز عمرشان و ثانیه های مقامشان آنها را از خود بیگانه نمی ساخت و مغرور نمی کرد. آیا چه شد که اینها اینچنین گشتند : آنقدر ریا ورزیدن و بقدری دروغ بافتند تا آنکه بغیر از غیر، خودشان نیز مورد اغوا و اغفال تار تنیده عنکبوتیشان گردید ؛ و حال از دیگران بد یا خوب ، سخت یا آسان ، گران یا سبک گذشت ؛ و همین بس عبرتی که حاصل عوام شد و دیگر فریب شان عیان ؛ و اما چه بر سر خودشان آمده مستی، نیستی، هیچی .

برگرفته از کتاب ( نگاه عارف ) استاد کاووس علیشاهی